Jednostka Badawcza DPL – Toksyczność – Podprzewlekła wg. PN-EN ISO 10993-11
Toksyczność podprzewlekła, to termin z dziedziny toksykologii, który odnosi się do rodzaju toksyczności, w której organizm jest narażony na niskie lub umiarkowane dawki substancji toksycznej przez okres kilku tygodni do kilku miesięcy, narażenie trwa najczęściej 90 dni. Jest to kolejny etap po toksyczności ostrych krótkotrwałych ekspozycji i poprzedza badania toksyczności długotrwałej. Badania in vivo, prowadzone są w Zwierzętarni Małych Zwierząt, objętych certyfikatem GLP co zapewnia najwyższą jakość prowadzonych badań. Dla wyrobów medycznych ocena biokompatybilności przeprowadzania jest w ramach wytycznych ISO 10993-11.
Badania toksyczności podprzewlekłej na modelu in vivo, mają na celu zrozumienie skutków długotrwałego lub wielokrotnego narażenia organizmu na substancje chemiczne, wyroby medyczne lub inne czynniki toksyczne. Te badania dostarczają informacji na temat ewentualnych efektów ubocznych, które mogą się pojawić po dłuższym okresie ekspozycji, ale niekoniecznie muszą być tak poważne jak efekty długotrwałej ekspozycji.
W badaniach toksyczności podprzewlekłej mogą być oceniane takie parametry, jak: masa ciała, zmiany kliniczne i zachowanie, wyniki badań laboratoryjnych (np. enzymy wątrobowe, wskaźniki funkcji nerek), wpływ na narządy wewnętrzne i układ immunologiczny oraz potencjalne zmiany histopatologiczne (zmiany w strukturze tkanek). Pod koniec badania zwierzęta są poddawane szczegółowym badaniom, w tym ocenom pośmiertnym i analizom histopatologicznym tkanek. Analizy te mogą ujawnić wszelkie zmiany strukturalne lub nieprawidłowości spowodowane przez substancję na model in vivo.
Badania toksyczności podprzewlekłej są ważnym elementem procesu oceny ryzyka toksycznego substancji chemicznych oraz oceny bezpieczeństwa wyrobów konsumenckich, farmaceutycznych, wyrobów medycznych i przemysłowych.
Badania te dostarczają cennych informacji na temat niekorzystnych skutków, które mogą wystąpić po ciągłym lub powtarzającym się narażeniu na daną substancję, na modelu małych zwierząt. Pomagają zidentyfikować potencjalne zagrożenia dla zdrowia, które mogą nie być natychmiast widoczne podczas ostrego narażenia i zapewniają wgląd w skumulowane skutki w czasie. Badania toksyczności subchronicznej in vivo, są częścią toksykologii regulacyjnej i odgrywają kluczową rolę w ocenie bezpieczeństwa różnych produktów.
